Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Προδότες ...

Ακούμε συχνά τα τελευταία 2 χρόνια, πως οι αστοί πολιτικοί που διαχειρίζονται την εξουσία των μονοπωλίων, είναι προδότες. Κατα την άποψή μας, το σύνηθες αυτό συμπέρασμα, το οποίο εκτείνεται διάχυτο σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία ... προκύπτει απο μια σειρά λανθασμένων παραδοχών και τελικά λειτουργεί ως φραγμός ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά εάν το πρόβλημά μας ήταν οι προδότες πολιτικοί. Διότι ένας προδότης πολιτικός, μπορεί να απομακρυνθεί, να συλληφθεί, να δικαστεί, να εκτελεστεί και τελικά να αντικατασταθεί απο έναν μη προδότη πολιτικό, χωρίς να ακουμπήσει κανείς, ούτε εκατοστό απο τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης.
Είμαι σίγουρος πως οι τακτικοί αναγνώστες του μπλογκ, έχουν λυμμένα αυτά τα ζητήματα, αλλά θα αναφέρω 2 βασικές λανθασμένες παραδοχές και τους αστικούς μύθους που τις περιβάλλουν, για όποιον εκφράζεται απο την ιαχή της πλατείας ... προδότες.


Παραδοχή / Μύθος Α
Οι αστοί πολιτικοί και οι κυβερνητικές τους πλειοψηφίες, κατέχουν και ασκούν την εξουσία

Σε έναν κόσμο όπου όλα πλεον βασίζονται στην εικόνα, η αστική πολιτική σκηνή ουσιαστικά αποτελεί ένα θεατρικό δρώμενο, μια καλοστημένη παράσταση, όπου οι πολιτικοί ασκούν εξουσία και ενίοτε βοηθούν και κανέναν επιχειρηματία ή παίρνουν στην χειρότερη καμια μίζα για να σπρώξουν έργα ή να προωθήσουν συμφέροντα.

Στην πραγματικότητα όμως, αυτοί που στην κυριολεξία ασκούν εξουσία, δεν είναι οι πολιτικές μαριονέτες, αλλά οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο. Κεφάλαιο ντόπιο και ξένο, με σχέσεις αλληλοεξάρτησης μεταξύ τους. Η κεντρική πολιτική γραμμή χαράσεται στις αίθουσες συνεδριάσεων των εταιρικών διοικητικών συμβουλίων και όχι στα γραφεία των κυβερνητικών κομμάτων. Ακόμα και η εξειδίκευση της γενικής γραμμής αμφισβητώ πως γίνεται σήμερα απο τους αστούς πολιτικούς αλλά από εξειδικευμένα στελέχη επιχειρήσεων και αστούς οικονομολόγους.

Οι αστοί πολιτικοί ουσιαστικά έχουν έναν και μόνο σκοπό, να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση πως ο λαός ελέγχει τις κυβερνητικές πλειοψηφίες και την πολιτική κατεύθυνση της χώρας μέσω των εκλογών. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να παίξουν ικανοποιητικά τον ρόλο του λαϊκού εκπροσώπου, να διαβάσουν καλά τον καλογραμμένο λόγο τους και να μελετήσουν ή να μάθουν απ'έξω όταν είναι δυνατόν, την απάντηση στις 10-15 στημένες ερωτήσεις των δικών τους δημοσιογράφων. Δεν πρέπει να χαθεί σε καμία περίπτωση το πέπλο της δημοκρατίας, που καλύπτει την δικτατορία των μονοπωλιακών ομίλων.

Παραδοχή / Μύθος Β
Οι αστοί πολιτικοί και οι κυβερνητικές τους πλειοψηφίες, εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό

Οι αστοί πολιτικοί δεν εκπροσωπούν τον εργαζόμενο λαό, αλλά έχουν κάνει μια σαφέστατη ταξική επιλογή να υπηρετήσουν την αστική τάξη, προς ίδιον όφελος φυσικά. Η ταξική τους αυτή επιλογή, τους τοποθετεί απέναντι απο τον λαό και ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, απο την στιγμή που τα συμφέροντα αστών και εργαζομένων είναι συγκρουόμενα.

Το ότι τους ψηφίζουν οι έλληνες εργαζόμενοι τόσα χρόνια, δεν αποτελεί απόδειξη για το ότι εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό. Το παιχνίδι της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, κρίθηκε αναγκαίο απο τους κρατούντες την εξουσία, ώστε να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση της κοινωνικής ηρεμίας και συνεργασίας, την στιγμή που κάτω απο την επιφάνεια κοχλάζουν οι ταξικές αντιθέσεις και η ταξική αντιπαράθεση.

Εξάλλου για να βγάλει κάποιος τα κατάλληλα πολιτικά συμπεράσματα σύμφωνα πάντα με το συμφέρον του, ατομικό και ταξικό, θα πρέπει να κατέχει και τις απαραίτητες πληροφορίες, μια κάποια πολιτική ή οικονομική γνώση, να του είναι γνωστό πως είναι δομημένο σήμερα το κοινωνικό σύστημα και πως λειτουργεί. Αυτή η γνώση δεν αποκτιέται εύκολα, ειδικά όταν η πληροφορία είναι απόλυτα ελεγχόμενη απο τα ιδιωτικά αστικά μέσα ενημέρωσης ή τα κρατικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται απο τους πολιτικούς εκπροσώπους μιας συγκεκριμένης τάξης.

Άρα για να συνοψίσουμε ...
οι αστοί πολιτικοί και οι κυβερνητικές τους πλειοψηφίες, εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, βάση μιας καθαρά ταξικής επιλογής. Προδότες θα ήταν στην περίπτωση μόνο, που πρόδιδαν αυτήν την επιλογή, που πρόδιδαν δηλαδή την τάξη την οποία εκπροσωπούν. Προδότες δεν είναι στην περίπτωση που περνάνε αντιλαϊκές πολιτικές και ασκούν ταξικό πόλεμο στους εργαζόμενους της χώρας. Δεν είχαν ποτέ τους στόχο να καλύψουν τις ανάγκες της εργατικής τάξης, αλλά την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των αφεντικών τους.

Είναι όμως ψεύτες, διότι λένε πως εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αναγκαστικά είναι ψεύτες, λόγω του αρνητικού συσχετισμού που έχει η αστική τάξη και τα σύμμαχα μικροαστικά τους στρώματα, μέσα στην κοινωνία. Και δεν μπορείς να αντικαταστήσεις ένα ψεύτη αστό πολιτικό με έναν μη ψεύτη. Διότι η δεύτερη κατηγορία, απλά δεν υπάρχει ...

4 σχόλια:

  1. Περίεργο άρθρο. Έως και επικίνδυνο. Προφανής ο σκοπός του να μας αποδείξει ότι το επιχείρημα να διώξουμε τους 300 και βάλουμε κάποιους άλλους στη θέση τους είναι παντελώς άστοχο και μάταιο.
    Αλλά η προσέγγιση είναι περίεργη.
    Γιατί να παίζουμε με τις λέξεις; Αυτοί που "λένε πως εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού" γιατί δεν είναι προδότες; Όποιος κοροϊδεύει το λαό είναι μόνο ψεύτης και όχι προδότης;
    Επίσης όταν λέει ότι η κατηγορία του μη ψεύτη πολιτικού δεν υπάρχει τι εννοεί; Οι βουλευτές του ΚΚΕ δηλαδή είναι ψεύτες; Προφανές ότι μιλάει μόνο για τους αστούς πολιτικούς, αλλά επίσης προφανές ότι το άρθρο αναφέρεται σε αυτούς που εκφράζονται "από την ιαχή της πλατείας". Άρα αυτή η τελευταία φράση του κειμένου εύκολα γυρνάει μπούμερανγκ, και στο μυαλό αυτών στους οποίους απευθύνεται το άρθρο τσουβαλιάζονται όλοι.
    Καλό είναι λοιπόν να μην παίζουμε με τις λέξεις και να είμαστε ξεκάθαροι όταν γράφουμε άρθρα που απευθύνονται σε ανθρώπους που είναι στην πλατεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν κρίνεις το αν ένας πολιτικός είναι προδότης ή όχι από το αν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού θα σου πω ότι όλοι οι αστοί πολιτικοί είναι προδότες. Γιατί δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού.
    Η αναφορά στην πλατεία, αν ερμηνεύω σωστά τον αρθρογράφο, σχετίζεται ξεκάθαρα με τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. 300 κλέφτες, 300 προδότες, 300 κρεμάλες και σωθήκαμε. Μπορεί να τσουβαλιάζει, δεν διαφωνώ, αλλά για πες μου η πλατεία δεν ήταν ένα μεγάλο τσουβάλι, που χωρούσε από κομμουνιστές και τροτσκιστές μέχρι νεοναζί; Δεν κατηγορώ τον κόσμο που πήγαινε, και εγώ πήγα αρκετές φορές, το τσουβάλιασμα μου χτυπούσε άσχημα. Δεν ήταν τσουβάλιασμα το "έξω τα κόμματα(που δεν πείραζε κιόλας), έξω τα συνδικάτα". Έξω τα συνδικάτα και μέσα ποιος; Η ΧΑ; Έξω τα συνδικάτα και μετά την πλατεία τι; Διάλυση εργασιακών σχέσεων, κατάργηση ΣΣΕ, επιβολή εργασιακών συνθηκών Κίνα; χωρίς αντίδραση; Νομίζω ότι η υιοθέτηση αυτού του τόσο αντιδραστικού συνθήματος ήταν η μεγάλη αποτυχία της πλατείας. Αν η πλατεία είχε καταφέρει να ενωθεί με τα σωματεία και να στείλει τους νέους, κατά βάση που συμμετείχαν στο εγχείρημα, στα συνδικάτα αυτή τη στιγμή θα είμασταν, ως εργαζόμενοι, σε πλεονεκτικότερη θέση γιατί καλή η πλατεία αλλά να δεν οργανωθείς στην εταιρία και στο εργοστάσιο ο εργοδότης θα σε πατήσει και ας ξημεροβραδιάζεσαι στην πλατεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις. Δεν έγραψα για να υποστηρίξω την πλατεία. Καταλαβαίνω και το πνεύμα του αρθρογράφου. Η ένστασή μου όμως είναι ότι όταν γράφεται ένα άρθρο στο οποίο τονίζεται ξεκάθαρα ότι αναφέρεται σε αυτούς που εκφράζονται από τις ιαχές της πλατείας, δεν μπορεί να κλείνει με αυτόν τον τρόπο. Γιατί αν ο αρθρογράφος κλείνει το άρθρο του με τη φράση "όλοι οι πολιτικοί είναι ψεύτες" τότε πετυχαίνει το αντίθετο του σκοπού του. Ενισχύει αυτό που πιστεύει η πλατεία. Προφανώς για αρκετούς είναι ξεκάθαρο τι είναι αστός πολιτικός. Για την πλατεία όμως όχι. Και δεν το λέω υποτιμητικά για όσους πάνε στην πλατεία. Το λέω γιατί οι πλατείες με τη μορφή και την καθοδήγηση που είχαν, ήταν όντως αποπροσανατολιστικά και εκτονωτικά εγχειρήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ. Έχεις δίκιο. Το κλείσιμο του άρθρου στέλνει το ίδιο μήνυμα με τις 300 κρεμάλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια, συχνά, αργούν να δημοσιευθούν γιατί πρέπει πρώτα να ελεγχθεί ότι δεν είναι υβριστικά ή διαφημιστικά (κανένας άλλος έλεγχος δεν γίνεται) και επειδή το blog δεν είναι η δουλειά μας, αλλά το "ψώνιο" μας, ελέγχονται μόνο μια φορά τη μέρα.