Αν δεν υπήρχε επανάσταση στην Κούβα

Τον τελευταίο καιρό με αφορμή την κουβέντα για το αν υπάρχει άλλη λύση για διέξοδο από την κρίση, πέρα από τα μνημόνια και την πείνα, πολλοί επισείουν τον "κομμουνιστικό κίνδυνο" (Καρατζαφέρηδες, Μπαμπήδες, protagonistes), μιας και αντιλαμβάνονται ότι η εργατική τάξη σιγά-σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η διέξοδος βρίσκεται προς την κατεύθυνση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Στο δημόσιο αυτό διάλογο έχουμε γραφεί αρκετά άρθρα, σχετικά με την κατάσταση στην Κούβα, πόσο άσχημη είναι, πόσο φτωχοί και δυστυχισμένοι είναι οι Κουβανοί. Αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή σύγκριση ανάμεσα στην Κούβα και στις γειτονικές της χώρες με τις οποίες έμοιαζε πολύ πριν την επανάσταση και με τις οποίες θα έμοιαζε και σήμερα αν δεν γινόταν η επανάσταση. Γειτονικές χώρες είναι η Αϊτή, η Δομινικανή Δημοκρατία και η Τζαμάικα. Ρίχνοντας μια ματιά στο διαδίκτυο διαπιστώσαμε ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα σε κάθε χώρα είναι το εξής:

 

• Κούβα : 9500$
• Αϊτη : 1340$ (με βάση τα στοιχεία του 2009 πριν το μεγάλο σεισμό)
• Δομινικανή Δημοκρατία : 4952$
• Τζαμάικα : 4937$ 

Βλέπουμε ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Κούβα είναι τουλάχιστον διπλάσιο από των άλλων χωρών που συνυπολογίσουμε ότι, όσα στραβά και να έχει το σύστημα, η διανομή του πλούτου γίνεται ασύγκριτα πιο ισομερώς από ότι στις άλλες χώρες όπου κουμάντο κάνουν απικιοκράτες εξάγεται εύκολα το συμπέρασμα για το πως θα ήταν η Κούβα χωρίς επανάσταση. 

Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό το πλεονέκτημα της Κούβας. Οι Κουβανοί έχουν ένα από τα τελειότερα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στον κόσμο, εντελώς δωρεάν, που έχει οδηγήσει την Κούβα να έχει το μικρότερο δείκτη παιδικής θνησιμότητας στη γη! Δείκτης που σύμφωνα με πολλούς φορείς αποτελεί τον καθρέφτη του υγειονομικού συστήματος κάθε χώρας. Τη στιγμή, μάλιστα, που η γειτονική Αϊτή έχει το μεγαλύτερο δείκτη παιδικής θνησιμότητας στον κόσμο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Ούγκο Τσάβες την Κούβα διάλεξε ώστε να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. 

Πέρα από το σύστημα υγείας οι Κουβανοί απολαμβάνουν, δωρεάν, και πολύ υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό σύστημα έχοντας αν όχι το μικρότερο, έναν από τους μικρότερους δείκτες αναλφαβητισμού στον κόσμο.

Και όλα αυτά έχοντας πολλές δεκαετίες εμπάργκο από τις ΗΠΑ και έχοντας το 1990, χάσει μέσα σε ένα βράδυ το σημαντικότερο εμπορικό τους εταίρο, την ΕΣΣΔ.

Πολλοί, θα πουν ότι και εκεί δεν είναι όλα ρόδινα. Σίγουρα, προβλήματα υπάρχουν, ο λαός δεν έχει αρκετά καταναλωτικά αγαθά, αναζητά στη μαύρη αγορά το συνάλλαγμα, υπάρχει όξυνση στο πρόβλημα της πορνέιας. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω στοιχεία, νομίζουμε ότι δείχνουν ξεκάθαρα το γεγονός ότι η ζωή των Κουβανών θα ήταν πολύ χειρότερη αν δεν είχαν επαναστατήσει και σίγουρα αυτό παίζει μεγάλο ρόλο στο να είναι πιστοί στην επανάσταση και στο όραμα του Che, του Fidel και των συντρόφων τους, το οποίο υποχρεούνται να κρατάνε ζωντανό και να το επικαιροποιούν. Τώρα, αν κάποιοι θέλουν να συγκρίνουν την Κούβα με τη Γερμανία και τη Σουηδία δικαίωμά τους. Άλλωστε, και εμείς γινόμαστε σιγά-σιγά, μέσα από τις επιλογές τους, Δανία του Νότου.......